بررسی سازوکار انتقال پولی در ایران: رویکرد خودرگرسیونی برداری ساختاری

بسیاری از اقتصاددانان بر این دیدگاه که سیاست‌های پولی در کوتاه‌مدت بر بخش واقعی اقتصاد مؤثر است اتفاق نظر دارند؛ ولی اختلاف نظر آنها بر سر کانال‌های اثرگذاری و اهمیت نسبی آنها می‌باشد. هدف اصلی این تحقیق بررسی کانال‌های نرخ ارز، اعتباری و قیمت دیگر دارایی‌ها (شاخص قیمت مسکن) در ایران است.نتایج تجربی حاصل از تخمین روابط بین متغیرها، با استفاده از رویکرد خودرگرسیونی ‌‌برداری ساختاری (SVAR) مبتنی بر داده‌هـای آمـاری 13871Q- 13682Q مورد بررسی گرفت. به طور کلی دریافتیم وقتی از نسبت سپرده قانونی به عنوان متغیر سیاستی استفاده شود، هم در میان‌مدت و هم در بلندمدت کانال نرخ ارز مؤثرترین کانال در انتقال سیاست پولی بر تولید ناخالص داخلی اسمی بوده است؛ ولی در کوتاه‌مدت نقش کانال شاخص قیمت مسکن در انتقال تغییرات حجم پولی مؤثرتر بوده است. در مدل دیگری که بدهی بانک‌ها به بانک مرکزی به عنوان متغیر سیاستی استفاده شده است در کوتاه‌مدت و میان‌مدت کانال شاخص قیمت مسکن مؤثرترین کانال در انتقال بوده است؛ ولی در بلندمدت هیچ یک از کانال‌ها در انتقال پولی نقشی نداشته‌اند.     طبقه‌بندی E52 :JELتاریخ دریافت مقاله: 1388/12/18                                        تاریخ پذیرش مقاله: 1389/5/21